Wandelrust

Wandelen in de natuur geeft rust. Dingen zijn er precies zoals ze moeten zijn. Bomen vragen zich niet af of ze wel op de juiste plek staan, bliksem zet geen wekker om op tijd in te slaan en het water stroomt altijd de juiste kant op. Wie zich ooit in een donderstorm of hagelbui begeven heeft, weet dat de natuur echter ook meedogenloos kan zijn. Of liever eigenlijk: onverschillig. De zon gaat niet feller schijnen om je op te vrolijken en de wind waait niet minder als je last hebt van de winterblues. 

In een wereld waarin wij mensen alles proberen te controleren, herinnert de natuur ons er telkens aan dat die controledwang onzinnig is. Moeder Natuur beslist, niet wij en we kunnen ons daar maar beter aan overgeven.

Ondanks ons gebrek aan invloed, voelt zwemmen in een meer, een strandwandeling of een vakantie in de bergen vaak als een warm bad, een innige omhelzing. Alles lijkt langzaam op z’n plek te vallen. De chaos die je vindt in een dichtbegroeid dennenbos is vaak beter te accepteren dan de chaos in je hoofd en een wandeling kan je helpen dingen op een rijtje te zetten, te prioriteren en onnodige zorgen van je af te laten glijden. Het verstilt. 

Gedachten dwalen af, draaien rond in cirkels, tot die vanzelf ook oplossen. Alles waar je je vanochtend nog zo druk over hebt gemaakt, glijdt van je af als de sneeuw van de takken bij een opkomende zon. Loslaten. Dat is wat de natuur ons leert. Laat los wat er nog op je to-do-lijst staat, laat los wat je van jezelf, je familie of de maatschappij allemaal eigenlijk zou moeten, laat los wat je allemaal moet bereiken en geniet eens van het Grote Niets. 

Hoewel het leven draait om balans en iedereen zijn eigen pad moet vinden, zag ik in maart 2015 het licht. Ik zegde mijn baan op, deed afstand van mijn bezittingen en bouwde een fiets om mee over de wereld te trekken. Om in mijn tent te slapen. Om zonder deadlines en de ratrace van de moderne maatschappij tot mijzelf te komen en de wereld te ontdekken. Het zette een hele reeks aan avonturen in werking, waaronder een tocht van vier maanden met eigen paard, kameel en hond door Mongolië, een jaag expeditie van drie maanden door de bergen van Nieuw-Zeeland en een wandeling van 650 kilometer door de woestijn van Jordanië. 

Deze winter breng ik door in Lapland. Met al mijn spullen in een slee trek ik met sneeuwschoenen en ski’s door het witte winterlandschap ten noorden van de Arctic Circle. De sneeuw heeft iets magisch, het twinkelt en glimt en absorbeert alle geluiden om me heen. Het enige wat ik nog hoor zijn mijn eigen voetstappen die kraken in het maagdelijk witte tapijt. Af en toe vliegt er een sneeuwhoen op, soms hoor ik het grazen van een eland en ik geniet van de schoonheid die me nu omringt. Wat ik niet hoor, maar wel zie is de uitgestrekte sterrenhemel met vallende sterren en op sommige dagen het spektakel van het Noorderlicht. 

Ik dwaal af. Mijn gedachten dwalen af. Even zingen ze in cirkels rond tot ook die cirkels oplossen. Verwachtingen, verplichtingen, overpeinzingen en afwegingen, hier laat ik alles los. Hoewel de omstandigheden zwaar zijn, de afstanden die ik afleg lang en de temperaturen ver onder het vriespunt, vind ik rust. Als een actieve meditatie glij ik voet voor voet door naar mijn volgende bestemming. Waar die zal zijn? Dat heb ik ook maar losgelaten.

Ik heb gemerkt dat de beste meditatie wordt bereikt als je je telefoon thuis laat, je niet al te veel verwachtingen hebt van je wandeling en je jezelf de ruimte gunt om gewoon te 'zijn'. Moeilijk is het gelukkig niet. Om een dergelijke staat van acceptatie te bereiken – net zoals alles in het leven- hoef je namelijk niets meer te doen dan slechts de eerste stap te zetten.

Haal een paar keer diep adem en zet dan de volgende. Laat een natuurlijk ritme in je benen zakken en je zult merken dat je er al snel niet meer bij nadenkt. Ieders ritme is anders en kan ook per dag verschillen. Geef je er aan over. 

Zak bij elke stap een beetje dieper in jezelf, maar wees ook alert op je omgeving. Wat hoor je, zie je, ruik je, voel je? Sta eens stil bij een paddenstoel, luister aandachtig naar het tikken van een specht, volg de voetsporen van een hert of laat je eens volledig nat regenen. 

Ga je zitten kniezen, vloeken en breek je je tocht af of geniet je van de druppels op je huid, trek je je regenlaarzen aan en ga je lekker in de plassen stampen? Kun je de wereld om je heen gewoon accepteren zoals die is en heb je oog voor wat het je te leren heeft?

Misschien kan een flinke portie tegenwind je wat leren over doorzettingsvermogen? Of spoort een warme zonnestraal je aan tot dankbaarheid?Neem het waar, neem alles waar en loop dan rustig verder. Prijs jezelf dat je vandaag de deur bent uitgestapt om dit allemaal te mogen ervaren.

Over Tamar Valkenier

Tamar doet al jaren niets anders dan wandelen, fietsen, paardrijden en skiën door de natuur. In haar boek “Fulltime Avonturier”. Over alles achterlaten en de zoektocht naar ultieme vrijheid.” beschrijft ze de innerlijke reis die ze maakte om écht vrij te kunnen zijn. Laat je inspireren door de verhalen op haar websitewww.tamarvalkenier.com of volg haar op instagram @tamarvalkenier. Haar boek “Fulltime Avonturier” is nu te bestellen bij bol.com: 

Niets meer missen van onze yoga blog?

Wil jij stap voor stap meer yoga lifestyle gewoontes implementeren? Om meer ontspannen te genieten van jouw ideale leven? Om te leven volgens jouw intentie? Het is ons doel om jou hiermee te helpen. 

SCHRIJF JE NU IN VOOR ONZE NIEUWSBRIEFen mis nooit meer één van onze yoga blogs.