Hoe je met mindful loslaten meer uit je yoga-beoefening kunt halen

 

Ik ben niet zo soepel als ik zou willen zijn, waardoor ik moeite heb met strek-houdingen, zoals de piramidehouding en de vooroverstrekking. Voordat mindfulness in mijn leven kwam, zorgde de wekelijkse yoga-les dan ook voor behoorlijk wat stress. Ik voelde me vaak de mindere van de klas en schaamde me voor mijn rare ‘tekortkomingen’. Regelmatig gaf ik de brui aan mijn yoga-practise, omdat het huilen me vaak nader stond dan het lachen na weer een ‘mislukte’ les.

 

Maar sinds mindfulness een vast deel van mijn leven is geworden en ik alles op een mindful manier doe (ja, van autorijden tot emails schrijven en alles ertussen in), kan ik weer van yoga genieten. Nu ervaar ik yoga als een heerlijke bewegingsmeditatie waarmee ik op een dieper niveau met m’n spiritualiteit kan verbinden, door volledig in mijn lichaam aanwezig te zijn.

 

En dat terwijl er in mijn lichaam niets veranderd is. Ik ben nog steeds zo stijf als een hark :-) Maar wanneer ik mindful loslaten toepas, ga ik na de yogales in diepe ontspanning en met een helder hoofd naar huis.

 

Omdat ik moeite heb met de houdingen waarbij de rug en de beenspieren gestrekt worden, weet ik wat me tijdens de yogales te wachten staat. Ik weet dat mijn denken al snel in de stress zal schieten en het inmiddels voorspelbare riedeltje zal afspelen:

 

’Okay, daar gaan we weer, je zal zien dat ik de enige ben die dit niet kan.’

‘Ja hoor, sta ik hier weer voor gek!’

‘Wat is er toch mis met mij?’

‘Waarom wordt het nooit makkelijker?’

 

Om dit onzinnige denken te voorkomen, bereid ik me vòòr de les al voor. Ik geef aandacht aan mijn prestatiedrang en vraag aan mezelf waarom ik eigenlijk naar yoga ga.

 

Is het om indruk te maken op de docente en de andere deelnemers? 

Is het om een model-leerling te zijn aan wie iedereen een voorbeeld kan nemen?

Is het om waardering en respect van mijn groep te verdienen?

 

Als ik deze vragen af ga, schiet ik al in de lach. Nee, natuurlijk niet! Ik doe het om fysiek en emotioneel gezond te blijven. Er hangt verder niets van af. Ik doe het puur voor mijn eigen welzijn. Mag het dan ‘mis’ gaan? Ja! 

 

Ik geef mezelf toestemming dat het er fysiek helemaal niet uit hoeft te zien, zolang ik er maar plezier in heb.

 

Met die mindset begin ik aan de les, en dat helpt me om me vanaf de eerste houding volledig op mijn lichaam te concentreren, in plaats van door mijn ego’s benepen eergevoel en status opgeslokt te worden.

 

Zodra we tijdens de sessie bij de gevreesde strekkingen komen, spreek ik mezelf opnieuw toe. Ik herinner mezelf aan mijn voornemen dat ik geen schoonheidsprijs hoef te winnen. En ja hoor, als we met de vooroverstrekking beginnen, komen mijn handen ook deze les niet verder dan mijn knieën. 

 

Op het zachte ‘let go’ van de docente laat ik niet alleen spierspanning los, maar ook het idee dat ik dit moet doen omdat het nu eenmaal een vast onderdeel van de les is. Terwijl ik diep inadem, bedenk ik me dat yoga niet om moeten draait. Ik realiseer me dat ik uitgenodigd ben om mee te doen, en dat niemand van me verwacht dat ik een supertalent ben. 

 

En zo hoef ik van mezelf niet ‘goed’ te zijn. Ik hoeft niet ‘goed’ mee te kunnen komen. Ik sta mezelf toe om de grootste klungel van de klas te zijn. En ja, dat werkt. Elke keer weer. Opeens zakken m’n handen vanzelf iets meer naar de mat en voel ik me licht en opgelucht.

 

De derde fase van mindful loslaten tijdens de beoefening van yoga is het loslaten van angst. Ik werd vroeger snel gestrest door yoga omdat ik eigenlijk bang was. Bang dat ik het nooit zou leren en ik altijd een yoga-wannabe zou blijven. Bang dat ik nooit resultaat zou behalen. Bang om pijn te voelen. Bang om iets in mijn lichaam stuk te maken.

 

Dankzij mindfulness kan ik die angsten een stuk sneller loslaten. Als mijn denken een gedachte als ’Moet je zien, ik sta hier echt voor gek, ik kan dit helemaal niet’ produceert, dan accepteer ik die gedachte volledig. Tja, dit is wat het brein aanmaakt. Het zij zo. Ik identificeer me niet met de gedachte, maar bekijk ‘m van een afstandje, zonder emotie. Een beetje zoals een laboratorium-medewerker door de microscoop naar zo’n gedachte zou kijken.

 

Door zo’n gedachte vol sociale angst te accepteren — zonder ‘m op mij persoonlijk te betrekken — lost de negatieve energie in die gedachte vrijwel meteen op. Alle gedachten, hoe negatief en naar ook, mogen er tijdens de voor mij moeilijke houdingen zijn.

 

Zodra ik kan loslaten en me niet vastklamp aan de ‘waarheid’ van willekeurige gedachten, kunnen deze hersenspinsels vanzelf oplossen zonder schade aan te richten. Als wolken komen ze op, maar trekken ook weer snel voorbij zolang ik dit angstige piekeren accepteer als een vluchtig verschijnsel, en niet als de absolute waarheid.

 

Loslaten heeft mij het plezier in yoga teruggegeven. Doordat ik de gewoonte van mindful loslaten heb ontwikkeld, kan ik me tijdens de les veel beter op de houdingen en bewegingen concentreren. Omdat ik het gepieker in mijn hoofd een halt toeroept, ervaar ik een diepe ontspanning en voel ik me na elke sessie opgeladen en fris.

 

Ga voor jezelf eens na welke gedachten en oordelen er door je hoofd spelen tijdens je yoga-beoefening. Voor meer duidelijkheid kun je deze gedachten opschrijven. Misschien zijn je gedachten gevuld met prestatiedrang, faalangst, angst, frustratie of verveling. Nadat je deze hersenspinsels in kaart hebt gebracht, laat deze dan mindful los met behulp van mijn stappenplan. Observeer hoe je sessie verloopt als je mindful loslaten toepast. Voelt het prettig, of juist benauwend? Voelt je lichaam soepeler, of is er weerstand? Oordeel er niet over, alles wat je ervaart mag er tijdens je yoga-sessie zijn. Probeer dit eens een tijdje vol te houden, en kijk hoe je het voor je kunt laten werken. Succes!

 

Wil je meer lezen? In dit Growing Mindfulness-artikel over mindful loslatenvind je meer inzichten, tips en inspiratie.