Foto’s van yogi's in moeilijke yogahoudingen: show-off of inspiratie?

Hoe reageer jij?

Hoe reageer jij op foto’s van yogi(ni)’s in yogahoudingen die jij nog niet kan? Benader jij het als inspiratie of ‘dat kan ik ooit ook’? Of vanuit angst, schaarste en/of ‘wat is überhaupt het doel er van’? Via YogaHabits zie ik heel veel mensen die in de eerste categorie vallen. Aangezien alles wat we aandacht geven groeit, heb ik er toch een yoga blogje over geschreven.

In andere woorden, vind jij ze mooi, motiverend en/of ben je vol verwondering? Of benader je het als een ‘show-off’ plakplaatje, iemand die anatomisch zeker ‘double jointed’ is (wat daar dan ook mee wordt bedoeld???) of vind je het onzin aangezien jou toch was geleerd dat het bij yoga toch niet ging om hoe de houdingen eruit zien?

En hoe benader je andere dingen buiten je comfort zone die niet (direct zichtbaar) met yoga te maken hebben? Want het doel is natuurlijk om ook yoga naast de mat te beoefenen gedurende de rest van de dag. Twijfel je bijvoorbeeld soms aan je eigen capaciteiten? Ik wel hoor. Maar gelukkig helpt m’n yoga practice om me steeds weer terug te roepen uit m’n hersenspinsels die me bevriezen in m’n acties.

Misschien heb je het al eens eerder gehoord, maar als één iemand het kan, is het ook mogelijk voor anderen. Ja, natuurlijk kan daar heel veel tijd en oefening aan vooraf gaan, maar het is mogelijk. En dat is ook meestal de route die deze inspirerende yogi’s hebben afgelegd. Bovendien zien yogahoudingen van iemand die pas een paar maanden bezig is er natuurlijk heel anders uit dan van iemand die al 25 jaar dagelijks oefent. Bij andere dingen vinden we dat toch ook niet zo vreemd (denk bijvoorbeeld maar aan alle studie en werkervaring die we daarvoor opdoen)?

Het grappige is dat er toch vaak gedacht wordt dat ze zo worden geboren. Of dat het lichaam van die yogi’s anatomisch vreemd in elkaar zit. Bijvoorbeeld ‘double jointed’. Zo geboren worden klopt natuurlijk wel in zoverre dat kinderen vaak snelle vooruitgang boeken in yoga houdingen omdat het leven nog minder indrukken heeft geprint is het lichaam. Maar ook als ze vroeg begonnen zijn, hebben ze nog steeds het werk gedaan voor de yogahoudingen. In dit kader hebben we het vaak over mensen die niet als kind al met yoga zijn begonnen. Bedenk maar eens wat er allemaal mogelijk is als je 20 jaar lang zo’n 5 a 6 keer per week yogahoudingen beoefent…

Je hoeft zelfs helemaal niet flexibel, sterk en gezond te zijn om met yoga te beginnen. In tegendeel, het beoefenen van de yogahoudingen gaat je daar juist bij helpen. Het is gewoon een proces. Ook in welke houdingen je beoefent. Ik kan op dit moment ook echt nog geen handstand scorpion, maar wellicht ooit in de toekomst wel. Wat ik wel nu al kan doen is bijvoorbeeld werken aan de kracht rond m’n schouders via andere yogahoudingen en werken aan m’n balans in andere arm balances. En te genieten van wat yoga me in de tussentijd al brengt. Daarbij klopt het dat het niet om de yogahoudingen gaat, maar ze helpen wel erg goed bij al het andere dat ook yoga is.

Hoe herkenbaar is het om af en toe te denken dat jij de enige bent die tegen een bepaalde uitdaging aanloopt? Natuurlijk komt niet iedereen exact dezelfde uitdagingen tegen. Maar in het algemeen zijn er mensen die voor dezelfde uitdaging staan als jij. We zijn het ons er meestal alleen nog niet van bewust. En je buurman in je yogales zal misschien niet jouw uitdagingen tegenkomen, maar zal zeker wel geconfronteerd worden met weer andere uitdagingen. Dit kan ook op een ander gebied zijn dan fysiek, waarbij we vaker de neiging hebben het over het hoofd te zien. We werken tenslotte aan body, mind & spirit.

De andere kant van de medaille van deze uitdagingen is dat het ons helpt bij het zien van onze menselijkheid. En het voelen van compassie. Zowel naar jezelf als naar anderen toe. Dit allemaal terwijl je zij-aan-zij staat in de yogales, waar je zo veel warmte om je heen kan vinden. Begrip, compassie en ondersteuning zonder slachtofferschap. Stap voor stap, ademhaling voor ademhaling. Net zoals dat we elkaar steunen in elkaars proces in de online yoga community.

Er is toch nooit een eindstation. Een goede vriendin van me vergelijkt het met een paard die achter een wortel aan blijft rennen op een renbaan, maar de wortel wordt zo gehouden dat het paard er toch continue nog net niet bij kan hoe hard het ook rent. In het geval van yoga is de wortel het steeds uitbreidende besef van wat er überhaupt mogelijk is. Niet alleen op fysiek gebied, maar ook op het gebied van andere yoga paden zoals pranayama, mantra, kriya en meditatie.

Misschien moeten we maar gewoon vertrouwen op Pippi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.”

Hoe laat jij je het beste inspireren? Wanneer ben jij in een staat van verwondering?

Enjoy your Habits^© today with love and light!  

Aimée Kuntz

Niets meer missen van onze yoga blog?